Posesyjny misz-masz.

Sesja, sesja i po sesji. Cieszę się, bo ta była wyjątkowo chaotyczna. Moja ogranizacja czasu w tym okresie nie należała do najlepszych, uściśliwszy - nie istniała w ogóle. Ale jakoś poszło - i to z całkiem zadowalającym skutkiem. Żegnaj, ortopedio - nie będę tęsknić!

Postaram się przybliżyć w miarę chronologicznie moją rękodzielniczą aktywność z ostatniego miesiąca.

 1. Dokończyłam ogłowie w skali 1:12 i jestem z niego wybitnie zadowolona.

 

2. Dokończyłam customa na moldzie klaczy arabskiej z firmy safari. Niestety w trakcie malowania dostałam zaćmienia umysłu i zaszalałam z czernią w dolnych partiach nóg. Nie mam pojęcia skąd wytrzasnęłam taką wizję...

 

3. ... co prowadzi do kolejnego punktu, czyli "dnia napraw drobnych". 

(Na kolejny dobry dzień czeka między innymi Totilas, który w niewyjaśnionych okolicznościach złamał plastikowy pręt od podstawki, i biedny stoi opierając się o Catch Me...)

- przywróciłam nogom arabki stosowny do wybranej maści kolor.

- pomalowałam oczka classicowi

- pomalowałam oczka niezidentyfikowanej rzeźbie konia, zwanego Benkiem

 - zamalowałam ubytem farby na nodze Valegro... Valegro?!

 

4. Nowością w stadku jest m.in. właśnie Valegro w skali traditional. Do tej pory zadowalałam się jego mini wersją, zakładając, że nie będzie okazji do zakupu tego modelu w normalnej cenie. Normalnej dla mnie - czyli zbliżonej do ceny zwykłego, wycofanego Regular Runa, a nie jakby był jakimś limitowanym białym krukiem. A jednak - trafiłam.

Kolejnym nabytkiem jest podróbka Trakehnera - już kiedyś upolowałam takiego konika, tylko w wersji siwej - klik. Choć ten ma o wiele ciekawszy fryz :P 

Model oczywiście idzie pod pędzel. Waham się między maścią karo-srokatą tobiano, a tarantowatą - karą leopard. Trochę obawiam się włoskowania przy tarancie, z drugiej strony chciałabym spróbować... Na razie jednak model wymaga pozbawania włosia i preppingu, więc mam czas do namysłu.

 

5. Szyciowe projekty udą do przodu. Priorytetem było uszycie materiałowego paśnika po wypadku z paśnikiem z tworzywa (zerwany pazur i krew na połowie klatki, na szczęście wszystko się pięknie zagoiło. Biedny piglet!).

Oh well.

 

6. Hobby horse A5 na zamówienie - portret kucyka, niestety galopującego już po wiecznie zielonych pastwiskach. Skończony dosłownie wczoraj, mam nadzieję że niebawem dotrze do swojej właścicielki.

 

7. A propos twórczości hobby horse'owej (naprawdę nie mam pojęcia jak to odmienić...) -  po wielu bojach, anulowanych zamówieniach (konkretniej dwóch u różnych sprzedawców) dotarły do mnie dwie sztuki mini-wędzideł pasujących do koni w formacie A3. Jej!

 

***

W tym miejscu zakończę wykład o sztuce, a przejdę do tematu równie ciekawego - a nawet bardziej - czyli zwierząt :D

W ostatni weekend w Lublinie odbywały się targi zoologiczne. Jest to cykliczne wydarzenie, odbywa się przynajmniej raz w roku - nie jestem pewna, czy nie częściej.

Wydarzenie obejmowało wystawę świnek morskich (główny czynnik motywujący do ruszenia tam tyłka), którą obeszłam dokładnie trzy razy naokoło, zachwycając się każdą świnką z osobna.

Po zejściu z antresoli zajętej przez świnki, udaliśmy się do pierwszej hali. Na początek trafiliśmy na przeróżne koty, w większości śpiące.

Połowę hali zajmowało ptactwo, m.in. przynajmniej setka gołębi ozdobnych. Co do ozdobności niektórych bym polemizowała, niemniej jednak nawet najbardziej zmutowany gołąbek usłyszał, że jest przeuroczy.

Dalej, kury, koguty i inne takie naziemne stworki.

Kaczki i gęsi. Zdjęcia tego nie oddają, ale niektóre kaczki były zielone. Piękne, połyskujące, ciemnozielone.

Króliczki! Przyznam, że czułam się nieco nieswojo. Białe królisie, ciasne klatki jedna na drugiej wywołały flashbacki z jednego z przedmiotów na weterynarii, gdy uczyliśmy sie o zwierzętach wykorzystywanych w badaniach. Brrr. Mam nadzieję, że każdy jeden z tych królików jest kochany i rozpieszczany poza wystawą.

Drugą halę zdominowały zwierzęta gospodarskie...

Egzotyczne...

I konie!

Poza tym jednoczasowo odbywała się wystawa psów, niestety nie udało mi się zrobić dobrych fotek. Miejsce dla siebie znalazły również fundacje, a część wolontariuszy przyjechała z psiakami do adopcji. Moje serce skradł tulący się do wszystkich, mały, czarny piesek. Kurczę. Zmieścilibyśmy się wszyscy w domu... najchętniej wzięłabym te wszystkie psiaki.

Na halach można było zaopatrzyć się również w fanty dla siebie (koszulki, torby, pluszaki - wszelkiej maści pierdoły) i dla swojego pupila (ja popatrzyłam na przeróżne ziółka, ale ceny były powalające - jak przystoi na takie eventy). Punkt gasto także istniał, choć nie zachęcał zapachem całodniowego smażonego oleju.

Krótkie przemyślenia. Bardzo, baaardzo fajnie było zobaczyć tyle różnych gatunków (ras, odmian) zwierząt zgromadzonych w jednym miejscu. Popatrzeć z bliska, niektóre pogłaskać, porozmawiać z hodowcami, poczęstować się wizytówkami jeśli rozważa się nowego członka rodziny.

Z drugiej strony, targi trwały prawie cały dzień i większość zwierząt była widocznie zmęczona, zestresowana ciągłym hałasem i ludzkimi łapami, przed którymi nie miały gdzie uciec. Szczególna dysproporcja była widoczna między kotami, a królikami czy gołębiami. Stanowiska kociarzy były zdominowane przez naprawdę spore kojce, często z folią, a nie kratkami od strony zwiedzających (niemożność wsadzenia paluszków), z wygodnymi legowiskami (i jedną miniaturową kanapą...), częściowo zakryte. Z kolei króliki ledwo miały możliwość obrócenia się w klatce, do których zwiedzający mieli dostęp z obu stron - to musiało być niekomfortowe.

Jeśli chodzi o świnki - dobrze, że gdzieniegdzie były powieszone ulotki z informacją, że hodowle CCP to jedyne etyczne źródło do zakupienia świnki (świnek - muszą być minimum dwie). Widziałam też dziewczynę rozmawiającą z hodowcami, deklarującą, że prowadzi edukacyjny profil na instagramie. Z drugiej strony - dziwi mnie, że jeden z hodowców miał w misce jakąś g.-karmę z vitapolu, czy inne syfiaste kolorowe chrupki.

***

Tyle na dzisiaj.

Miłego dnia!