Kolejne hobby horses, świnkowe domki i breyer Ideal.

 Zachwyt nad maszyną do szycia trwa dalej. 

 

Uszyłam jeszcze dwa małe (A4) hobby horses - cremello oraz brudnego kasztanka z nowego szablonu. Ten ostatni otrzymał także delikatną jabłkowitość. Przyznaję, że do ciemnego pyska pasowały mi bardziej klasyczne maści - ciemny kasztan albo gniady - ale staram się "dobić" kłębek cienkiej wełny w kolorze złamanej bieli.

Poza tym postanowiłam wykorzystać ostatnie dni lata na zaopatrzenie się w zapasowe domki dla świnek. Wcześniej zamawiałam tunele i tym podobne twory od pewnej pani, jednak ostatnio wybitnie nie szło nam dogadywanie się co do szczegółów. Wzięłam więc sprawy w swoje ręce, zamówiłam materiały, a wygooglanie tutorialu na youtubie "jak uszyć tunel dla świnki" zajęło mi jakieś 15 sekund. Korzystałam z tego filmiku - klik!

Tunel #1 - jakiś taki oklapły, szwy w cały świat, ale trzyma się!

 

Twór przeszedł Krówkową kontrolę jakości:

Run!

 

Tunel #2 - użyłam podwójnej warswy watoliny, żeby był grubszy i sztywniejszy.

 

Tunele #3 i #4 -  zmodyfikowałam lekko wymiary i proces szycia i przyznam, że jestem bardzo zadowolona z tego jak wyszły :D

***

Ze spraw typowo końsko-modelarskich - ostatnio przyjechał do mnie model. Zawsze mi się podobał, jednak był wycofany od tak dawna, że nawet nie brałam pod uwagę możliwości zdobycia go. Był bowiem produkowany w latach 2004-2007, a wtedy nie było Monocerusa i zdobycie figurki Breyer wcale nie było takie proste jak dzisiaj. A że się pojawił - i za cenę jak na ten stan i wiek nad wyraz przystępną - to przyjachał.

Breyer Traditional 1200 - Ideal, Oldenburg Stallion

 Mold nr 579 dłuta Susan Carlton Sifton "Show Jumper".

Zanim przejdę do samego modelu - trochę na temat sportretowanego konia.

Ideal (z niemiecką wymową: i-di-al), koń oldenburski z niemieckiej hodowli został wybrany jako ogier, który miał pomóc w rozwijaniu hodowli koni gorącokrwistych w USA.

(Jak? Przez kogo dokładnie? Nie wiem. Tłumaczę wyrywkowo opis z tyłu pudełka, na koniec podrzucę jeszcze linki do anglojęzycznych stronek).

W każdym razie, można powiedzieć, że mu się to udało, bo dał prawie 500 (!) źrebaków, z czego sporo odnosiło sukcesy we wszelkich możliwych dyscyplinach jeździeckich. Poza cechami fizycznymi, dzieciaki dziedziczyły także przyjazny charakter i chęć do współpracy.

Breyer "uchwycił" Ideala z roku 1996, gdy ten był siwy jabłkowity. Później wysiwiał całkowicie, przeobrażając się w takiego śnieżnobiałego rumaka.

Ideal w 2009 (źródło zdjęcia)

 

źródło

 

 

 

 

 

 

 

źródło

 

 Źródła:

http://www.horsetackreview.com/article-display/1186.html

https://www.stallionguide.ca/stallions/ideal.php 

Przejdźmy do modelu. 

Co by tu napisać... Figurka przedstawia konia w galopie. Poza wersją z rozwianą grzywą i ogonem dostępne były modele z przyciętą grzywą z warkoczykami po prawej stronie szyi i mniej rozwichrzonym ogonem, jak np. Flexible czy Cedric:

Flexible

 

Oraz 1 model (w sensie, jedna wyprodukowana sztuka) z ogonem pożyczonym od innego moldu.

Moim zdaniem rozwiany długi włos najlepiej pasuje do moldu, wersja z np. koreczkami/warkoczykami wydaje się łysa i jakaś taka... bardziej plastikowa.

 Jeśli chodzi o rzeźbę, mogę przyczepić się jedynie do specyficznego pyska - długiego, szerokiego, z lekko asymetrycznymi chrapami. Poza tym - moje niewprawione oko nie widzi niczego rażąco niepoprawnego. Odsyłam do opisu Dorotheah, która na czterokopytnych zna się z pewnością lepiej ode mnie: klik!

Jeśli chodzi o maść, uwagę zwraca piętno rasowe na zadku.

Króciutka lista paleń z obrazkami: klik!

Z tego co udało mi się wyczytać, od 2007 wypalanie lub wymrażanie znaków zaliczano do znęcania się nad zwierzętami, niemniej oburzyło to część hodowców (tradycja? olewanie istnienia zakończeń nerwowych?) i chociażby w Janowie dalej znakowano tamtejsze konie. Bez znieczulenia, bo po co. Najbardziej nowoczesnym i humanitarnym sposobem jest czipowanie.

 Nie jestem wprawdzie pewna, jak to wygląda u koni - ale miałam okazję wiele, wiele razy widzieć czipowanie psów czy kotów. Miejsce podania znieczulane jest miejscowo jakimś magicznym specyfikiem, urządzenie raz-dwa ładuje się pod skórę, często bez kompletnie żadnej reakcji zwierzęcia. Sprawdza się oczywiście (przed zabiegiem i po umieszczeniu), czy czip da się zczytać i czy wszystko z nim w porządku. W dzisiejszych czasach nie wyobrażam sobie innego sposobu znakowania, a już na pewno nie piętnowania zwierząt na żywca - zwolennikom tej metody z przyjemnością osobiście przyłożę rozgrzany pręt w goły pośladek.

 Dobra, koniec dygresji ;) malowanie modelu mnie zadowala, choć nie jest idealne (fajne byłoby np. bardziej szczegółowe oko, czy kopyta), najbardziej zastanawia mnie sens istnienia kropeczek. 

I tu kolejna dygresja - zawsze myślałam, że konie siwieją wg schematu maść bazowa->siwy jabłkowity->mlecznobiały->hreczka "na starość". Poszperałam więc w internetach i wychodzi na to, że mam nieco nieaktualne informacje i konie siwieją "jak chcą". (klik - wątek na revolcie o hreczce)

***

Na koniec dwa artystyczne ujęcia. No dobra, jedno artystyczne i jedno mierne, ale we wrzosach. Uwielbiam wrzosy. Uwielbiam jesień!

***

Tyle na dzisiaj.

Miłego dnia!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

xxx