Collecta - klacz pełnej krwi angielskiej 88477 i "moje" folbluty.

Kończę właśnie drugi tydzień "bezblocza" - nie oznacza to bynajmniej nicnierobienia, wszak kilka dni przed świętami to najlepszy okres na kolokwia.

 

 

A jak wiadomo, dzień przed kolosem to najlepszy czas na zajmowania się absolutnie wszystkimi pierdołami, które nie mają najmniejszego związku z nauką. Właśnie wtedy pstryknęłam kilka fotek modelu, który niedawno zasilił moje niewielkie stadko. Na swoje usprawiedliwienie mam pogodę, która w owym dniu pozwoliła na kilka słonecznych zdjęć... teraz tylko chmury i śnieg.

 Mowa mianowicie o klaczy pełnej krwi angielskiej z firmy collecta o numerze 88477 w skali little bits (1:24). Jej kara wersja ma numer 88478, a firma wyprodukowała jeszcze klacz tej samej rasy w skali deluxe (1:12).

Sama figurka spodobała mi się już na samym początku zainteresowania plastikiem (czyli jakieś 8 lat temu), ale nie było sposobności do zakupu. Teraz muszę przyznać nastoletniej mnie dobre oko do modeli, bo kobyłka jest naprawdę świetna. Lekki kłus, delikatne wygięcie, szczegółowy pysk i nogi... nie to co dzisiejsze kolekciaki, idące w stronę wytrzymałych Horse Shaped Objects dla dzieci. Swoją drogą, nowości na przyszły rok ładnie podsumowała Blue - klik! 

Nie bez znaczenia jest również fakt, że to na folblutach zaczynałam moją jeździecką przygodę. Folblutach z tego co mi wiadomo po torach, więc na ile to było rozsądne, ciężko powiedzieć. Niestety z tego okresu nie  mam zbyt wiele zdjęć - przynajmniej na komputerze. Teraz - w sumie od ładnych kilku lat -  "moja" stajnia jazd dla byle rekreantów nie prowadzi, a część koni miała pojechać (znowu, tyle zrozumiałam jako dziecko ze stajennych plotek) na rzeź. 

Klacz SEGASTA. Energiczna i bardzo przyjemna do jazdy. Pojawiła się po "czystkach" w końskim pogłowiu.

Wałach SAGE. Duży, miśkowaty, nie do wkurzenia. I nie do ruszenia...

Klacz DOROMIKA. Jeździłam na niej sporadycznie, nie mam zbyt wielu wspomnień.

Klacz SESPECJA. Spokrewniona z SECADĄ. Obie bardzo lubiłam.

 

Niektóre z nich da się wyszukać w "Bazie Koni". Brak daty padnięcia daje nikłą nadzieję, że jednak nie skończyły na włoskim talerzu i żyją nie tylko w sercach dzieciaków uczęszczających do kozienickiej stajni za czasów jej świetności.

***

Tyle na dzisiaj.

Miłego dnia!