Nie ma spiny, są drugie terminy.

 Aby tradycji stało się zadość:

 

Od kilku dni cieszę się świadomością, że kolejna (już piąta!) sesja w moim życiu za mną, na czysto, bez żadnego warunku, chociaż miałam poważne obawy co do jednego przedmiotu 😉 na szczęście drugi termin poszedł zdecydowanie lepiej i mogę spalić oddać koleżance z roku niżej wszyyystkie notatki, które tak napsuły mi krwi.

Mała wskazówka, cóż to był za przedmiot:

 

Z tego tytułu mogę na spokojnie zasiąść do pisania tutaj, bo mimo wszystko trochę mi tego brakuje. Choć dzisiaj będzie to najzwyklejsze "gadanie" do czytelnika, krótkie i mało konkretne, mam świadomość że chociaż jedna osoba to przeczyta (pozdrawiam siostrę).

 

Stan psychiczny przed poprawką.

 

 

Pisanie samo w sobie ma zbawienny wpływ na stan głowy i choć trochę porządkuje myśli - odkryłam to, gdy po długim okresie nie-pisania niczego nigdzie zakupiłam "zeszyt na myśli" (bo pamiętnik brzmi dziecinnie)  i zapisałam 5 stron. A dzisiaj rano 7... Polecam.

Wracając - mam ambitne plany, żeby wrócić do w miarę regularnego blogowania, i to takiego częściej niż raz na 2 miesiące. Chętnie opowiedziałabym trochę o 

*książkach, bo z jakiegoś nieuchwytnego powodu więcej czytam ostatnimi czasy,

*studiach, które dają w kość, ale są szalenie fajne,

*szyciu, na które nie mam czasu, ale którego nie chcę porzucać,

*życiowych rozkminkach, bo w sumie dlaczego nie. 

I moooże kilku o plastikowych konikach, które jakimś cudem nie zostały jeszcze opisane.

Nowy model, jak to możliwe?!

Wish me luck 😉

Tyle na dzisiaj

Miłego dnia!

Słodkie prosię pozdrawia tych, którzy jeszcze tu zaglądają.