Wind of change?

Jakiś wind na pewno - nie wiem jak u Was, ale u mnie wieje pieruńsko i sypie po oczach anielskim łupieżem.

Ale co ważniejsze...

 

 

Tak, będę wrzucać tego mema za każdym razem, kiedy zdam sesję ☺️

***

Wracając jednak do powiewu zmian.

Od paru dni stronka ta wygląda nieco inaczej. Nowe, mniej depresyjne kolory i przede wszystkim nazwa. Różowa Ameba ustąpiła miejsca prostszemu i sensowniejszemu Subride! -  trybowi rozkazującemu dla drugiej osoby l.p. od subrideo, czyli uśmiechać się. Tak, coś tam pamiętam z łaciny!

 

(Niestety, na zmianie napisu na stronie głównej moje informatyczne zdolności się kończą, więc nazwa na tym cienkim paseczku na górze zostaje taka sama.)

Skąd ta zmiana? Sama nie wiem. Chyba zwyczajnie przestało mi odpowiadać to, że w blogerowym półświatku kojarzono mnie z protistem. W pozainternetowym życiu zaczęłam świadomą walkę z podświadomym dowalaniem samej sobie - czemu przy okazji nie rozciągnąć tego na sieć?

 Mówcie mi więc po imieniu - jestem Ola.

***

Co do samej zawartości bloga - jak powszechnie wiadomo, jednym z objawów sesji (poza niepokojąco wysprzątanym mieszkaniem i półmetrowym stosem podręczników na biurku) - jest miliard pomysłów na rzeczy w najmniejszym stopniu niezwiązane z nauką. Tak było i tym razem.

Końsko-modelowych postów nie powinno zabraknąć...

Ale będą i grubsze tematy. Myślę konkretnie nad jednym, ale jak już wykrzesam z siebie odpowiednią ilość odwagi lub szaleństwa, kto wie, co mi kora nowa na klawiaturę przyniesie.

If you know what I mean.

 

Chciałabym też wrócić do serii Rozsiewam kulturę, bo reakcja zwrotna na te posty zawsze była pozytywna, a ja także lubię wracać do książek czy filmów, które mnie poruszyły, a o istnieniu których zapominam.

 ***

Tyle na dzisiaj.

Miłego dnia!