No dobra, jednak wracam.

Melduję (czy jest jeszcze komu?) że żyję.

 

Jak widać nawyk to dosyć potężne narzędzie, niejako robiące za nas różne rzeczy. Bo czy nie nawykiem stało się pisanie tutaj przez  +/- 2 lata?

Nie przychodzę dzisiaj z jakimiś szczególnie konkretnymi sprawami, bo pewna porąbana decyzja, którą niby podjęłam, ale mam chwilę na odkręcenie jej, całkowicie ściska mi mózg.

To może zgodnie z pierwotną tematyką - modele?

Nie przybyło ich wiele, ot mikrusek z wymiany, w szałowych owijkach z lepkiego bandaża, który w każdej (podejrzewam) lecznicy idzie na kilometry w ciągu dnia. A pamiętacie, jaki był na nie szał kiedyś?

Druga nowość to arabka mojo, już przerobiona. Powiem Wam, że w moich wyobrażeniach wyglądała sto razy lepiej, ale nie ma tragedii. 

Za to jest kantarek ze skórki.

 

I kolejny, tym razem z muliny.

No i siodło.

Czuję, jakby robiła te małe duperele milion lat temu, a minął przecież tylko ponad miesiąc...

Tak czy siak, raczej będę się tutaj pojawiać. Czasem. Ten blog to taki wentyl bezpieczeństwa.