Comeback.

Zapraszam na trzymiesięczne zaległości w telegraficznym skrócie.

Nie uszyłam za dużo - jakoś straciłam wenę. Jeszcze we wrześniu powstał karosrokaty hobby horse A3 i w zasadzie tyle, jeśli chodzi o ambitniejsze projekty. Uporządkowałam za to materiały, odrysowując na każdym kawałku polaru minky szablony koników tak, aby maksymalnie wykorzystać materiał, a gotowe wycięte kawałki powkładałam do osobnych woreczków. Pomyślałam, że ułatwi to zabieranie na wyjazdy "czegoś do dłubania", a przy okazji wiem, jakimi matariałami dysponuję.

Z resztek innych materiałów uszyłam masowo woreczki na modele. Kiedyś wspomniany pomysł rotacji modeli stojących na widoku sprawdza się wyśmienicie, więc schowane w danym momencie  koniki potrzebowały ochrony.

Tutaj mix modeli, które wpadły mi w łapki. Poza końmi skusiłam się dla urozmaicenia na kilka psiaków, ale nie mam zamiaru iść dalej tą zgubną drogą 😅.

Pierwszy był śpiący psiak po prawej, z firmy Sandicast. Niestety jest nieco za duży w stosunku do tradków, ale urokiem osobistym nadrabia tę wadę. Aktualnie jest już pociągnięty warstwą farby w takim samym jak oryginalnie kolorze. Jamnik z lewej jest nadal za duży na jamnika, ale może spokojnie udawać jakiegoś większego psa.

Wracając do koni, chyba najciekawszą nowością jest porcelanowy koń arabski z firmy Beswick. Jest nieco drobniejszy od koni classic. Przyznam, że przeglądając koniki na portalach aukcyjnych wolę nie wpisywać firm, tylko coś w rodzaju „koń zabawka” - bo takie cuda można znaleźć za przyjemne kwoty.

Kolejna okazją była Fantasia, w stanie dobry, ale z masą rysek. Poradziłam sobie z nimi za pomocą magicznej gąbki, a przyczynę upadków (czyli wygiętą nogę) zoperowałam suszarką.

Ostatnim modelarskim tematem wartym poruszenia są świąteczne dekoracje, które moje plastiki otrzymały na długo przed nami 😆. Udawane światełka to wstążka z flying tigera.

Choinkę ukręciłam od podstaw z drucików udających gałązki, ozdobiłam światełkami, łańcuchami i bombkami - które także zrobiłam ręcznie ze styropianowych kuleczek, koralików oraz cienkiego drutu. Nigdy więcej.

 

Że spraw życiowych - końcówka września upłynęła mi na ładowaniu baterii na kolejny rok akademicki. Nie taki zwykły, bo przedostatni. Fakt ten zasiał ziarno niepokoju już od pierwszych zajęć, i to chyba u wszystkich.

Wieczny stres doprowadził mnie do zasmarkania, a to z kolei do antybiotyku i konieczności zwolnienia tempa, kiedy okazało się że jestem uczulona, w sposób na tyle spektakularny, że wylądowałam w szpitalu. Ogólnie nie polecam, ale dzięki temu - po kilku wenflonach, pobraniach, glikemiach - przestałam bać się igieł. To spory plus 😅

Przełom listopada i grudnia spędziłam na regeneracji, socjalizacji i wycieczkach. 

Wybrałam się także na wystawę psów. Pieski! Pieski wszędzie! Puchate stworzenia poprawiają nastrój nawet w najgorszy dzień 😁 

PS. Niebawem postaram się wrzucić zaległe posty o blokach klinicznych, bo trochę się ich uzbierało.

***

Tyle na dzisiaj.

Miłego dnia!